იწყებოდა „ნულოვანი ტოლერანტობა“ და ყველა სფეროში „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ ყველა სამაგალითოდ დასაჯა. ჩემი ამბავიც უნდოდათ სამაგალითოდ, სკოლებში ეუბნებოდნენ ბავშვებს, შენ გამოხვალ ზერეკიძეო, – ამის შესახებ გიორგი ზერეკიძემ „2003-2012 წლებში მოქმედი რეჟიმისა და რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირების საქმიანობის შემსწავლელ დროებით საგამოძიებო კომისიაზე“ განაცხადა.
ზერეკიძემ კომისიის სხდომაზე საპატიმროში ყოფნისას იქ არსებულ პირობებზე ისაუბრა.
„საპატიმროში საშინელი კვება იყო. ერთ-ერთი ექთნისგან ვიცი, საჭმელში რაღაცებს გვიყრიდნენ, რომ უენერგიოდ ვყოფილიყავით. ავჭალაში იყო ძილის პირობები, მაგრამ გლდანში ვერ დაიძინებდი, ისეთი ხმები ისმოდა. ცემის ხმა ისმოდა, ღრიალი, ღამე ზოგს შიშები და პანიკა ეწყებოდა. მამაო რომ მოდიოდა, არ გინდოდა, რომ საკნიდან გასულიყავი. ისეთი შარი იყო ადმინისტრაციამდე გადასვლა, რამდენ თანამშრომელს შეიძლება გაევლო, დაენახე და ყველა რაღაცას გეტყოდა“, – აღნიშნა გიორგი ზერეკიძემ.
გიორგი ზერეკიძის თქმით, საგამოძიებო კომისიის მუშაობის პროცესი გამოიწვევს იმას, რომ ყველაფერს დაერქმევა თავისი სახელი და მიეცემა სამართლებრივი შეფასება.
„2011 წლის 16 აგვისტოს მოხდა მამაჩემის ამბავი. ეს არის ის პერიოდი, როცა „ნაციონალურ მოძრაობას“ 26 მაისიც დარბეული აქვს, მანამდე ბიძინა ივანიშვილს არ ჰქონდა გაცხადებული პოლიტიკაში შემოსვლა და ჰგონიათ, რომ ჩვენ ვართ და ჩვენ ვართო. გინების გამო ადამიანებს კლავდნენ ციხეში. ეს ჩემი ამბავი გახმაურდა, გაიგო საზოგადოებამ, თორემ ძალიან ბევრი ამბავი არის, შეიძლება ჩემზე უარესებიც კი, რაც გაუკეთებიათ იქ და არ ვიცით ჩვენ და ვერ გავიგეთ ეს ამბავი. ეს პროცესი გამოიწვევს იმას, რომ ყველაფერს დაერქმევა თავისი სახელი, ჩვენს ტრაგედიას წარსულში დავტოვებთ და გადავშლით ახალ ფურცელს, მეც და ჩემი შვილიც. არ გავზრდი სანდროს ამ აგრესიაში და იმ განცდით, რომ ბაბუა „ნაციონალებმა“ მოუკლეს.
პატიმრობიდან მოყოლებული, ვიდრე ოჯახს შევქმნიდი და საერთოდ შვილი მეყოლებოდა, სულ ვფიქრობდი, ისე მეცხოვრა და წარმემართა ჩემი ცხოვრება, რომ მართლა არ გამემართლებინა იმ მუმიის, მიხეილ სააკაშვილის სიტყვები, როცა მეძახდა კრიმინალს. კრიმინალებში ჩამსვა და ვისწავლე, სტუდენტი გამოვედი. ვისწავლე არა, უბრალოდ საშუალება მქონდა, თორემ იქ არაფერია მისწავლია მე, ცუდის მეტი ციხეში არაფერი მინახავს, მაგრამ საშუალება მქონდა, გამოცდები ჩამებარებინა – ჩავაბარე და მანდაც ჩაიჭრნენ, რომ არ გამომიშვეს და მანდაც სიტყვა არ შეასრულეს.
არასდროს მისაუბრია ჩემს შვილთან, რომ მე ციხეში ვიყავი. ვიცი, რომ იცის, რადგან ჩემი გამოსვლებიც მოუსმენია. არ ვიცი, ამაზე როგორ უნდა დაველაპარაკო, მაგრამ ზუსტად დღეს იმიტომ ვარ გახარებული, რომ ამ საქმეს და ძალიან ბევრ საქმეს მიეცემა სამართლებრივი შეფასება. ჩემს შვილს უთქვამს სკოლაში, რომ ის იმის შვილიაო და მე ბაბუა „ნაციონალებმა“ მომიკლესო. მე ვუთხარი მაშინვე, რომ იმის შვილი ჯერ არაფერ შუაში არ არის და შვილი მშობლის დანაშაულზე არასდროს პასუხს არ აგებს, მერე კიდევ, ეს პროცესი ზუსტად გამოიწვევს იმას, რომ ყველაფერს დაერქმევა თავის სახელი და ამ ჩვენს ტრაგედიას წარსულში დავტოვებთ, გადავშლით ახალ ფურცელს მეც, ჩემი შვილიც. მინდა, აქედანაც ვუთხრა ჩემს შვილს, და არ გავზრდი ამ აგრესიაში, იმ განცდით, რომ ბაბუა „ნაციონალებმა“ მოუკლეს, ეგ არ ეხება სანდროს და არც შეეხება არასდროს. ზუსტად ეს იქნება შედეგი, როცა ყველაფერს თავისი სახელი დაერქმევა, რომ ჩემი შვილიც გააცნობიერებს, რა იყო და როგორ“, – განაცხადა გიორგი ზერეკიძემ.